Gisteren had ik het een beetje druk en was mijn verslag nog al kort. Voor de geïnteresseerden, nu enkele weetjes over australian football en de goudmijn in Ballarat.
Australian Football (door de aussie's footie genoemd)
- Het veld is ovaal en veel groter dan een voetbalveld (de exacte lengte kon mijn buurman mij niet vertellen).
- Er staan van elke ploeg 18 spelers op het veld. 3 lage verdedigers, 3 hoge verdedigers, 4 in het middenveld, 2 langs de flanken, 3 lage aanvallers en 3 hoge aanvallers.
- Je hebt in het totaal 4 palen op een rij staan aan elke kant van het veld. De bedoeling is om de bal tussen de 2 middelste palen te krijgen. Dan krijg je 6 punten. Als je de bal tussen de buitenste palen krijgt is het maar 1 punt.
- Je mag met de bal lopen, maar om de 14 passen (ja dat is een raar getal) moet je de bal botsen.
- Meestal wordt de bal geschopt naar een andere speler van het zelfde team. Als deze speler de bal dan kan vangen zonder dat iemand anders hem heeft aangeraakt heeft hij een 'mark' gemaakt. Dit wil zeggen dat de verdediger afstand moet nemen en dat je een soort van vrije trap krijgt.
- Als je van buiten de 50 meter lijn de bal tussen de middelste 2 palen kan krijgen maak je een supergoal en die is 9 punten waard.
- Er zijn heel veel scheidsrechters (ik ben vergeten hoe veel juist). Meestal als de bal buiten gaat werpt een scheidsrechter die in. Hij staat dan met zijn rug naar het veld gericht en werpt de bal achterwaarts naar de spelers (hij ziet niet naar waar hij gooit). Meestal kunnen ze echt heel hoog en ver werpen.
- Je mag tackelen, maar niet enkel tussen de knie en de schouder. Soms gaat het er wel heel erg ruw aan toe.
- Het is een zeer fijne sport om naar te kijken.
Ballarat
- In Ballarat ligt een groot meer waar ze tijdens de Olympische spelen van 1956 de roeiwedstrijden gehouden hebben. Er liggen nog steeds verschillende roeibanen.
- In 1851 werd er ergens in de buurt van Ballarat goud ontdekt. Dit was ook de periode van de 'goldrush' rond Melbourne. Heel veel mensen trokken toen naar Ballarat om daar goud te gaan zoeken.
- Volgens mijn bron (maar ik weet niet hoe betrouwbaar die is) werd in Ballarat de 2de grootste goudklomp gevonden. (ik weet nu ook niet meer of het ter wereld of in Australië was...)
- Naast de Australiërs (eigenlijk voornamelijk ingeweken Europeanen) waren er ook heel veel Chinezen goud aan het zoeken. Deze Chinezen kregen echter geen vergunning om in de officiële mijnen goud te zoeken, dus zij zochten goud in het steenpuin dat de Australiërs weggooiden. Blijkbaar konden ze daar toch nog vrij veel goud in vinden.
- Alle machines werken daar op stoom (zoals bijna alles in die tijd). Hierdoor waren er na 10 jaar geen bomen meer in de omgeving van Ballarat. Niet alle bomen werden zo maar opgebrand om stoom van te maken... Er ging ook heel veel hout naar gebouwen, het stutten van de pijn, materialen,...
- Je wordt nu nog steeds aan 'panning for gold' gedaan in Ballarat. (met een soort van wok in kleine goudstukjes uit de rivier proberen te halen).
- Beneden in de mijn was het gemiddeld 40°, maar boven kon het soms zelfs vriezen. Zeer harde omstandigheden om te leven.
- Er werden per dag heeeel veel (ik ben het exacte aantal vergeten) kaarsen gemaakt. Meestal in een kleur, want kaarsen waren vrij duur en de mensen wilden niet dat er anderen hun kaarsen kwamen stelen, dus gaven ze hun kaars een kleurtje. Op die manier konden ze hun kaarsen herkennen. De kaarsen werden echter niet van parafine gemaakt zoals wij nu doen, maar van gewoon dierenvet.
Zo, dit waren enkele weetjes.
Op de rest kan ik even niet opkomen. Maar als je echt meer wil weten over een van deze dingen, het is zeker de moeite waard om footie of ballarat eens te googelen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten