Een heel fijn lang weekend, met een lang verslag!

Dag vrienden van 'De avonturen van SoFie in Australië',

Dit weekend was het hier down under een extra lang weekend. Maandag was het Labour day en daarom mochten we allemaal thuisblijven van het werk. Het ideale weekend om enkele uitstapjes te maken! 

Vrijdag avond werd het weekend al goed ingezet met een stevige looptocht. Ik denk dat ik ongeveer 13 km gelopen heb, langs wegen waar ik nog nooit geweest was. De natuur hier blijft mij steeds verbazen. Dat maakt het joggen hier veel aangenamer. Daarna was er hier in het hostel nog een feestje (zoals elke avond in het weekend), maar die feestjes zeggen mij meestal niet zo veel dus heb ik vooral diepzinnige filosofische gesprekken gehad met een Engelsman van 48 jaar die hier eventjes logeert. 

Zaterdag was het vroeg opstaan. Emma, Clémence en ik wilden graag de "free walking tour" volgen in Melbourne. Daarom moesten we om 7:44 de bus nemen zodat we op tijd in de stad zouden zijn om deze wandeling te kunnen volgen. 

Onze gids was zeer sympathiek en de medewandelaars waren ook wel fijn. De weetjes die hij vertelde waren heel boeiend, maar ik ga ze niet allemaal herhalen want dan is mijn verslag veel te lang. Het was alleszins de moeite waard. 

Na de free walking tour hebben we met ons drie nog even rondgekuierd in het hete Melbourne. Maar heel veel tijd hadden we niet, want Emma en ik hadden tickets voor de musical 'Jersey Boys'. Deze musical gaat over de band 'the four seasons' (met Frank Valli). Het verbaasde mij hoeveel liedjes ik kende van the four seasons (wie nu bij zichzelf denkt, die groep ken ik helemaal niet, ga eens naar youtube en beluister enkele nummers. En beluister ook zeker enkele nummers van Frank Valli zelf).

In ieder geval vond ik deze musical zeker de moeite waard!

Daarna wou Emma graag nog een beetje shoppen en boodschappen doen en na een stevige maaltijd vertrokken we weer huiswaarts richting Emerald, zodat we voor het donker thuis waren. (het is niet zo praktisch om in het pikkedonker van de bushalte naar ons hostel te wandelen want er is nergens straatverlichting en het is momenteel geen volle maan). 

's avonds nog even met ons tante en nonkel Geert geskyped. En eigenlijk besef ik dan inderdaad dat ik bijna geen tijd heb om mensen te missen. Via facebook, mail, GSM, skype,... blijf ik regelmatig in contact met het thuisfront, dus ik hoef niemand te missen. 

Zondag ging ik normaal een uitstap maken, maar wegens een festival in Melbourne hebben we die uitstap uitgesteld naar maandag (het was dan toch labour day). Ik had niet echt zin om terug naar de stad te gaan en het festival zag er mij toch niet zo interessant uit (achteraf gezien was dat een wijze beslissing, want de mensen die geweest zijn waren een beetje teleurgesteld). 

In het hostel hebben we heel de dag darts gespeeld. Ik moet wel eerlijk toegeven dat ik het maar een uur heb volgehouden. Daarna was ik het beu en heb ik al mijn praktische dingen geregeld (verdere reizen plannen, tickets voor Tasmanië boeken, de was doen, koken, afwassen, opruimen,...), nog even gelezen en wat geschreven in mijn boekje. 

Maandag dan eindelijk mijn langverwachte uitstap naar Wilsons Promontory! Hier keek ik al heel lang naar uit, maar het was niet zo eenvoudig om mensen te vinden die mee wilden gaan. Uiteindelijk waren we zelfs met 8 mensen en 2 auto's! 

We hadden afgesproken om tegen 8 uur te vertrekken, wat er dus op neer komt dat we uiteindelijk om 9:15 weg waren. (ik ben toch nog niet helemaal gewend aan die mentaliteit van altijd te laat vertrekken, zeker niet als het heeel warm wordt en je wil gaan wandelen in een Nationaal Park). 

Wilsons Promontory is een schiereiland en ook het meeste Zuidelijke punt van Australië (buiten Tasmanië dan). Het is een heel groot park waar je kan wandelen, fietsen, zwemmen, surfen, snorkelen, overnachten,...)

Aangezien het heel warm was hadden sommige mensen geen zin om te wandelen. We zijn dan eerst even naar het strand gegaan om daar een vaste plek af te spreken. Daarna ben ik samen met 2 Duitse jongens en een Nederlands meisje vertrokken om te gaan wandelen. We wilden eerst de hoogste 'berg' daar beklimmen, maar de weg was afgesloten dus we konden er niet geraken met de auto en als we alles te voet zouden moeten doen zouden we er veel te lang over doen. Daarom besloten we om een andere berg te beklimmen (de bergen hier zijn niet echt hoog, ik denk dat baraque  de fraiture zelfs hoger is (ik heb het even opgezocht en het is zo)). 

Volgens het pijltje zou onze wandeling 1,5 uur duren naar de top. De jongens waren zeer gemotiveerd om dit sneller te doen en zetten er een stevig tempo in. Na 50 minuten waren we dan uiteindelijk op de top. Vrij goede prestatie, zeker als je weet dat we toch regelmatig een pauze hebben genomen om even van het prachtige uitzicht te genieten. 

Op de top was het echt heel mooi! Wie meer foto's wil zien, onderaan kan je er enkele vinden en ook op facebook. 

Daarna in 30 minuten naar beneden gewandeld en nog een tijdje gerust op het strand en tussen de rotsen. 

Ik ben in mijn eentje ook nog even op de rotsen gaan klimmen, maar dat was niet zo een slim idee zonder schoenen. Het uitzicht was er wel heel mooi. 

Na een vermoeiende dag zijn we dan uiteindelijk terug naar het hostel vertrokken. 3 mensen zijn op Wilsons Promontory gebleven omdat ze toch geen werk hadden en met de rest zijn we naar huis gereden. 

Onderweg enkele wallabies en kangoeroes tegen gekomen. En op het einde van onze weg waren we ook een beetje verdwaald. We hadden geen GPS, dus we reden op goed gevoel terug. Robin zijn iPhone had nog een beetje batterij, waardoor we even google maps konden volgen. Google maps stuurde ons langs een zandweg en toen we daar net op waren viel Robin zijn iPhone uit. We hebben nog ongeveer 10 km langs die zandweg gereden, maar uiteindelijk waren we na 2,8 uur weer in het hostel (nog net op tijd voor de anderen om langs de bottle shop te gaan waar ze hun bier en goon konden kopen, ik was tevreden met mijn ice tea zonder bruis). 

Zo, dit was het verslag van dit weekend. Ik hoop dat ik niets vergeten ben. En wederom proficiat aan iedereen die het helemaal heeft uitgelezen. 

Vele groetjes,

SoFie

Oh ja, nog even melden dat er hier momenteel verschillende warmte records gebroken worden. Blijkbaar is het nog nooit zo veel dagen achter elkaar boven de 33° geweest, zelfs niet in de zomer en nu is het hier al herfst. Het is hier wel vrij warm, maar ik denk dat ik er aan begin te wennen. 

Gevangenis in Melbourne, een van de oudste gebouwen

Clémence en Emma van het hostel

Een combinatie van Harry Potter en een leuk lied (dumb ways to die), hier moest ik gewoon een foto van nemen.

Hier ga ik volgende week op het flower festival werken.

Hier was de musical van Jersey boys, echt de moeite waard!

Parlement

China town

Ik mocht even meedoen met een demo Chinese dans. Er is ook een filmpje, maar dat zal nog even duren voor ik dat kan publiceren. 

Onze gids in het groen en de rest van de groep. 

St. Pauls cathedral

Een leuke plek om te 'hangen' , deed me een beetje denken aan de zomerfabriek in Antwerpen.

Het station

Federation square

Voor ons vake, een volksdansgroep. Hier heb ik ook een filmpje van.

yarra river

Darts in het hostel op zondag.

De ingang van Wilsons Prom

In 2009 was hier een grote brand en was alles weg, zo zie je maar dat de natuur zich snel kan herstellen.

Getrokken richting het meest Zuidelijke punt van Australië.

Van op het strand kan je zien welke berg we beklommen hebben.

Nog eens het meest Zuidelijke punt, van op het strand.

Dit was ons centraal punt, de niet wandelaars zijn hier heel de dag gebleven (of in de zee).

Een geheim strand waar niemand was!

Het uitzicht onderweg naar huis.